Został jeden dzień!

          I to nie cały!

             Nic nie wskazuje na to, żebym miała przed północą wybuchnąć niczym szampan vel wino musujące. Trzymam się dobrze - chciałabym tak napisać, ale skłamałabym. Ale o tym zaraz.

         Wczorajsza wizyta u pani doktor była , tak jak się zapowiadało - czystą formalnością. Ważę 70 kg, ciśnienie mam doskonałe, szyjka nie zgładzona lecz podatna, gotowa i... czekająca na znak;) Można się luzować i wywoływać wilka, tfu, dziecko z mamy. Oooooo tak! Gin pogratulowała, ścisnęła mnie i życzyła udanej akcji porodowej. Dziwne uczucie to było żegnać się ze świadomością, że to już koniec mojej ciąży. No cześć, papa, ostatnia rubryka w karcie ciąży wypełniona i już. Mogę rodzić. Słyszysz Poleczko?  

Tak wyglądam w 41.tygodniu Truskaweczkowej Symbiozy <3 Tzn. brzuch tak wygląda:D

         Dziś czuję się fatalnie. Jestem chora, mam pełen nos, nic nie czuję: ani smaku ani zapachu (Jak to!? To ja nie poczuję zapachu Polki!? O nie, nie!), boli mnie głowa, chce mi się spać. Stan mieszkania (pomimo wczorajszego porządku) określam na słowa: "przewróciło się, niech leży". Tylko pieluszki, jak zwykle, dopieszczone, poukładane.

          Nie umiem nawet zająć się Antuanem - na obiad dostał kanapki, bo rosołu (tak, rosołu z niedzieli) już nie chciał za bardzo. Za to kanapki ładnie zjadł... przed telewizorem. No i spadł dziś z łóżka, bidok mój. Jestem okropna dla mojego syna.

           No i doczekaliśmy końca roku. Dziś ostatni dzień ostatniego miesiąca 2014 roku! Będziemy świętować po swojemu, nie dam się. Niech mi zaraz przejdzie, zrobimy sobie aż carpaccio (a miało być kartaczio i kawa par-zona^^) i sałatę z kurczakiem. I lody jeszcze będą. I Pikolo, bo choć chemia, to łyknę sobie z lampki i Michał też - musi być gotowy w razie co, więc na nic innego nie może sobie pozwolić.

           Cudowny i ciężki ten rok był. Nie czas teraz na podsumowiania, dziś raduję się, że Polczęcie me będzie z roku nieparzystego!