Instatydzień 01.12.2014

           Prassssst! Następne 7 dni za nami. W takim tempie zestarzejemy się megaszybko. Żadne to odkrycie, a jednak.

Nie straszne nam niskie temperatury. Synu, uwielbiasz tak jak ja puste place zabaw - można wszystko zabrudzić, zjeżdżalnia wyłącznie dla Ciebie, nie ma kolejki do huśtawek. Szkoda tylko, że zmarznięty nosek ciągnie Cię do domu. 

 

Nie zdążyłam zapłacić, a Agnieszka (uzależniona pielucho- i chustomama) już wysłała nam pieluchę. A w paczce jeszcze był prezent dla Poleczki. Ładnie się prezentuje nasza (NASZA!) wielopielucha, prawda?

36. tydzień. Poleńko, chciałabym już Cię ściskać i tulić. Czuję ekscytację zbliżającym się końcem ciąży. Zaraz będziesz z nami, będziemy się poznawać. Będę patrzeć na Ciebie i ani sekundy nie uronię! Zapamiętam, zeskanuję do myśli i serca!

I wiesz, takie cudeńka mam dla Ciebie :)

Cisza nocą, a podczas tej ciszy rozmowy o wychowywaniu Antuana, o miłości do niego i sposobach na radzenie sobie z emocjami - jego i naszymi. Za nami najcięższe zakupy, z których wyszliśmy bez szwanku. Ciężko było, ale wszyscy jesteśmy zwycięzcami <3

          Remont ciągle trwa, zawalony przedpokój, porządki w pawlaczach, segregacje dokumentów i zabawa niszczarką. Antoni biegający wokół mebli wystawionych na środek naszej przyszłej sypialni. Wybrana farba do niej. Grafika do pokoju dziennego w druku, ramka już jest.

          Urocze "nie tla siesi" (nie dla dzieci) w wykonaniu Ąte oraz usilne próby przemocy na tacie. Noce dobre i złe. "Moja mama", "moja Pola" i "mój Anteczek" - gest głaskania. Rozbity słoik i porysowana kanapa.

          Ciemnonocne przebywanie  z Meniem i miód na moje uszy: "Dobrze, że wróciłem do domu". Obiad przygotowany przez niego. I jego zaangażowanie w kąpiele naszego starszaka.


         Pękam z miłości.





 PS. Przyszedł. Nadszedł niespodziewanie i oto jest. Dwunasty miesiąc roku!!!