Insta-dwa-tygodnie 14.12.2014

           Nadrabiam, bo inne rzeczy były na głowie. Wklejam zdjęcia w mój internetowy pamiętnik zachowując w sercu ostatnie, specyficzne, wyjątkowe przedPolowe chwile.

Ostatnie wizyty cioci Pati i Kajteczka u nas. Kupa śmiechu, bo chłopcy nasi to kumple z pudła - dosłownie^^ i kupa smutku, bo sobie wzięli i polecieli daleko. Niech im się dobrze wiedzie, tęsknimy i trzymamy kciuki!

Antuan na wzór Mamuszki - używa mojej nocnej książkowej lampki do oglądania swoich czytadeł. To nie pierwszy dowód, że przykład idzie z góry. Słodki i bardzo mądry jest nasz chłopiec. Taki duży już choć wciąż maleńki <3

Spacer z mamą? Tak, wybraliśmy się na kawę i lody, Anton miał spać. Ale nie spał, więc lodów nie zjadłam. Za to spotkałam się ostatni raz w tej przedPolkowej erze z Jagódką mą:*

Mój DIY ;) Lampeczki, które świecą w nowej sypialni. Zabieram je ze sobą na porodówkę. Bez nich nie idę! ;)

Antuan rysuje babciowe auto - za moim przyzwoleniem^^ . Pojechałam do Muchy, żeby Michał mógł na spokojnie skończyć malowanie i posprzątać mieszkanie. Odpoczęłam od obowiązków domowych, nalatałam się po schodach i raz nawet miałam fałszywy alarm. Kąpiel w gorącej wodzie przepędziła skurcze. Ciągle jesteśmy jednością <3.

Pierwszy poranek zaskoczył nas przepięknym słońcem, szronem i mrozem. Wybiegłam na podwórko porobić amatorskie zdjęcia. Och, jak pięknie było! No popatrzcie!

Nawet na spacer za rąsię się wybraliśmy: 10 metrów w lewo od bramy i 7 metrów w prawo - to by było na tyle jeśli chodzi o moje obecne możliwości;)

A wczorajszym ciemnym popołudniem zabrałam się za wyprasowanie ciuszków córkowych, tych, które do szpitala mam zabrać. Połączyłam w 4 zestawy plus dodatkowe bodziaki i pajacyki gdyby jakiś "ulał" albo kupsztal;). To już takie namacalne jest. Codziennie zastanawiam się: "Czy to dziś córeczko?". We wtorek wizyta u gin - dowiemy się ile Polczęcie nasze waży.