Syneczku!

            Syneczku,

         bardzo chciałabym dla Ciebie tego, co najlepsze: abyś zawsze żył otoczony miłością, zrozumieniem, byś miał wokół siebie pełno bliskich ludzi. Chcę, żebyś wzrastał w kochającym Domu, żebyś czuł naszą miłość i wiedział, że zawsze możesz nam ufać.

         Jesteś dla nas najważniejszy i już zawsze będziesz stał na podeście naszych priorytetów! Dla Ciebie chcemy żyć, uśmiechać się, działać.

          Kochamy Cię nad wszystko i niewyobrażalnie jesteśmy szczęśliwi, że Cię mamy.

          Rośnij zdrowo nasz kochany Maluszku!



                                                                                          Mama i Tata






          Jaki wczoraj był piękny dzień! Wczoraj i przedwczoraj! Do tej pory buzują we mnie wspaniałe uczucia, uśmiecham się i przestać nie mogę!


          Jako, że Antuan chory i zastrzykami dostaje antybiotyk, nie mogliśmy świętować z bliskimi - byliśmy sami w domu. To nawet pięknie nam wyszło, bo zupełnie tak jak rok temu - byliśmy razem: mama, tata, i kończące pierwszy rok życia dziecko. Michał specjalnie z tej okazji wziął wolne. Ach, było cudnie. Od 16 wyłam jak bóbr! płakałam z miłości i szczęścia. Michał to wszystko sprowokował!


To tulipan, który dostałam w zeszłym roku na imieniny. Byłam zachwycona, ze Michał pamiętał

          A w tym roku czy pamiętał? A i owszem! Dostałam trzy róże: jedną z okazji imienin, a drugą i trzecią w podziękowaniu za urodzenie Antoniego (po jednej od Ąte i od Michała). Kochany, mój najwspanialszy Mąż!

Na stole okruszki po urodzinowej babeczce <3

          Jak Ąte pięknie zdmuchnął świeczkę! Nie uwierzylibyście! Mamy wspaniałe filmy z wczoraj jak Anteczek zdmuchnął swoją pierwszą świeczuszkę na babeczce, jak częstował tą babeczką swoich rodziców i jak dostał od nas prezent. Wspaniałe filmiki ku pamięci, będę oglądać milion razy.

          On taki duży już! Zupełnie inny niż... rok temu? To było rok temu? A wydaje mi się, że zawsze z nami był. Całe moje życie!


           Wczoraj podczas karmień czytałam stary mój blog. Pierwsze wpisy po porodzie. Jacyż my byliśmy szczęśliwi! Ile tam miłości i szczęścia! Ile zadowolenia! To był bardzo dobry pomysł z tym pisaniem. Jak pamiętnik rodzinny widziany oczami Mamuszki. Zaczytuję się wciąż i wciąż i uwierzyć nie mogę, że tak nam dobrze!



          Uciekam do Syneczka mojego, popatrzę sobie jak słodko śpi. Zakochuję się co chwila!





PS. Impreza urodzinowa będzie, a jakże! Niech no tylko Antuan wyzdrowieje - zrobimy przyjęcie na Porębie. I będzie tort, i jeszcze jedno dmuchanie świeczki, i znów prezenty, i miłość, i radość i nie wiem co jeszcze!