Nie-zwykły dzień

           Dziś wstaliśmy wcześniej niż ostatnio zwykliśmy, byliśmy na placu zabaw. Antuan karkołomnie wręcz przewrócił się na rowerze, rozbił wargę. Miałam spięcie z sąsiadką. Po powrocie utuliłam mojego chłopczyka, zdążyłam ugotować obiad, wypić kawę i przez telefon porozmawiać, spakować dzieci i wio do Łazisk Górnych! Ależ jestem z siebie dumna! No naprawdę. Mam moc, staję przed lustrem i mówię: "Jesteś w porzo koleżanko!". Koło samo się nakręca: im jest lepiej tym jest lepiej! 

           Chustospotkanie mnie nie rozczarowało - było mnóstwo matek-szmatek, kilku tatów, miliony (chyba!) dzieci :D. Uwielbiam takie spędy! Głowa boli, bo szumu było nie mało, Antuan biegał jak szalony, Poleczka nie chciała jeść - potrzebowała spokoju. W końcu syna Michał zabrał na spacer, a Poluchna nakarmiona na korytarzu zasnęła zamotana.


          Miałam pomóc kilku mamom w wiązaniach, pomogłam tylko dwóm - może następnym razem się uda. Albo zrobimy typowe spotkanie warsztatowe, wtedy może lepsza organizacja nauki będzie. Cudnie, to moje klimaty! Dziewczyny-organizatorki dały radę, są niesamowite. Gosia i Agata - włożyły dużo energii by spotkanie było udane.

Mleczko raz! - mój mlecznik mały <3

         Absolutnie jestem przekonana, że zrobię niebawem chustospotkanie w Dąbrowie. Zaproszę na nie mamy z mojego miasta i koleżanki z facegrupy. Muszę tylko znaleźć miejsce, ale jedno mam już na oku - może to wcale nie będzie takie trudne. Trzeba mi tylko odwagi trochę, czasu i zabawimy się razem.

         Ach, motałabym cały dzień! Szkoda tylko, że ten kręgosłup tak boli. Wanna by się przydała, oj wanna. Gorąca kąpieli, kiedy się spotkamy?

           Chciałabym tak dużo napisać, ale oko już się przymyka. Pocieszki czekają na mnie, idę się poprzytulać. I jeszcze perspektywa weekendu, mąż do pracy nie idzie - no żyć, nie umierać, nie marudzić, kochać, kochać życie!