Randka we dwoje

          Anteczek nasz został u cioci i wujka na noc. To była jego pierwsza noc bez mamy. Ciężka dla nas wizja, ale "jeśli nie spróbujemy, to nie będziemy wiedzieć" - jak to doszliśmy z Michałem do wniosku. Spróbowaliśmy i okazało się, że było warto!


          O 19:30 wyszliśmy od Robertów (brata Michała i jego rodziny^^) i udaliśmy się do Katowic na najprawdziwszą randkę! Pojechaliśmy do kina, potem coś zjeść, na koniec do własnej, nikim nie wypełnionej sypialni i tak samotnie aż do rana kiedy przebudziliśmy się jeszcze z uśmiechami na ustach! Och!

          Seans mogłam wybrać ja, bo dawno, oj dawno, w kinie nie byłam. Obejrzeliśmy film Woodiego Allena - Magia w blasku księżyca. Bardzo lubię Colina Firtha, uwielbiam brytyjski akcent i to wyjątkowe poczucie humoru!

          Po kinie obowiązkowy telefon w sprawie dziecia i już wiedzieliśmy, że możemy jeszcze wyskoczyć na miasto! A to już po 22 było! Zwykle o tej godzinie snuję się po mieszkaniu w piżamie...

         Wybraliśmy się na pyszne burgery, pogadaliśmy jak zakochańce przy stole, spacerowaliśmy za rękę po Mariackiej i okolicach, skubnęliśmy "nocnego życia". 

         A w domu tak cichutko, sypialnia pusta, nie było ciałka Anteczkowego do utulenia, czuprynki do głaskania. Byliśmy tylko my, ostatni rzut okiem w telefon, splecione ręce i nogi. 

         Dziś, kiedy zaraz będę się szykować do wyjścia po syna, wiem, że to był bardzo ważny dla nas wieczór. Wyjątkowy. Bezpieczny, bo Antoni był w dobrych rękach. Było swobodnie i młodzieńczo, radośnie i nawet seksownie. Niemniej cieszę się jak szalona, że zaraz wyściskam czupurka mojego, że go przytulę i będę mogła mu powiedzieć, że bardzo tęskniłam.

           Ale najbardziej cieszę się z deklaracji Michała: "Kiedy Antek przybiega przywitać się ze mną po moim powrocie z pracy, wiem, że nie zamieniłbym mojego życia na inne".

          A w następnym poście dowód na to, że to wcale nie takie łatwe było, to całe zostawienie Antka i "poczucie wolności". Dramat, dramat! ;)