Instanadrabiam

 

          U nas lato w pełni. Jeździmy na działkę, do parku, nad jezioro - chlapiemy się w nim, w kałuży, w basenie, w brodziku prysznicowym.

          Chłonę chwile i nie włączam komputera - serfuję po necie z telefonu. Zabieram dzieci i leżę na kocu. Jestem w ciąży i daje mi to wielkie szczęście. 

          Cieszę się, że jestem podwójna i mam nadzieję, że Truskaweczka czuje tę radość. Czasem odpoczywam, ale zwykle biegam za Anteczkiem - ileż on w sobie energii ma! 

          Coraz częściej zajmuje się sam sobą, ale lubi czuć, że jest obserwowany. Ostatnio bawił się przeszło 20 minut pieluchą. W parku, biegał z nią, przyklejał wkład do kory drzew, do trawy, roztrzepywał całość i oglądał mrówki chodzące po wnętrzu pieluchy. Z przyjemnością patrzyłam na to.

         Antek ma za sobą pierwsze lody - prawdziwe z Siewierza (bez konserwantów a co!) i sorbety domowe oraz zamrożony arbuz - pycha! Ach, jak on uwielbia!

          Obserwuję to moje szczęście malutkie i spać nie mogę. Wącham główczynkę czupurkową i myślę jak to będzie, kiedy Truskaweczka leżąc obok nas również będzie domagała się bliskości, dotyku, szeptu. Coraz częściej sobie to wszystko wizualizuję. Marzę o tym. A jednocześnie skupiam się z całych sił, żeby wykorzystać czas, by dać siebie Antuanowi możliwie jak najwięcej, jak najmocniej. Kiedy śpi, patrzę na niego i nie mogę wytrzymać ze szczęścia - wzruszam się i wycieram łzy radości.

           Jestem szczęśliwa!